ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ - ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΩΓΗ

Άσκησε, λοιπόν, ο κ. Τσουκάτος μία αγωγή αποζημίωσης κατά του κ. Καμμένου, με την οποία ζητά, ως αποζημίωση, για την προσβολή της προσωπικότητάς του, το ποσό των 200.000,00 €.

Και όσον αφορά την τύχη της αγωγής του, ούτε που μας νοιάζει, αφού οι δικαστές θα την κρίνουν στο άμεσο μέλλον.

Αυτό που θα έπρεπε να μας νοιάζει, είναι όσα μέσα στην αγωγή είτε εκούσια είτε ακούσια αναφέρει ο άνθρωπος. Σκέφτομαι ότι με μια ματιά στο παρελθόν, σε συνδυασμό με τα όσα σήμερα γίνονται, καταλαβαίνουμε (με λύπη μας) είτε όλοι είτε λιγότεροι ή περισσότεροι, σε ποιους ανθρώπους είχαμε εγκαταλείψει τις τύχες μας και τις τύχες της Ελλάδας. Αν γυρίζαμε πίσω τον χρόνο, με τη γνώση πια που σήμερα διαθέτουμε, δεν θα θέλαμε αυτούς τους ανθρώπους να τους χρησιμοποιήσουμε αλλά και ούτε να τους ξέρουμε.

Τι λέει ο άνθρωπος διηγηματικά στην αγωγή του (για την συνάντησή του με τον Χριστοφοράκο και την προσφορά του τελευταίου να δωρίσει στο ΠΑΣΟΚ κάποιο ποσό για την προεκλογική του εκστρατεία);

«Αποδέχθηκα καταρχήν, την προσφορά του, στα πλαίσια μιας πολυετούς πρακτικής των μεγάλων κομμάτων, αποδοχής προεκλογικών ενισχύσεων, με ποσά που υπερέβαιναν το προβλεπόμενο νόμιμο όριο, για την κάλυψη των εκλογικών εξόδων, που πάντοτε υπερέβαιναν κατά πολύ τα εμφανιζόμενα επισήμως».

Δηλαδή ο κ. Τσουκάτος ομολογεί:

1) ότι εκτός από το ποσό της ΣΗΜΕΝΣ (1.000.000,00 μάρκα), έχουν εισρεύσει στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ και άλλα ποσά (ως προεκλογική ενίσχυση) που υπερέβαιναν το νόμιμο όριο. Συνεπώς, η εισαγγελική αρχή πρέπει να καλέσει είτε αυτόν είτε οποιονδήποτε αρμόδιο του Ταμείου του ΠΑΣΟΚ και να ρωτήσει για τα άλλα ποσά και τους καταθέτες εγχώριους ή αλλοδαπούς, αφού κι αυτοί υπέπεσαν σε αδικήματα, έστω και απλώς φορολογικά. Και αν δεν το κάνουν οι εισαγγελικοί λειτουργοί, ας το ερευνήσει η εκείνη η περίεργη επιτροπή του Ν 3023/2003, που είναι αρμόδια για τους ελέγχους των οικονομικών των κομμάτων. Και να μας πουν τι βρήκαν.

2) ότι αυτή η πρακτική είναι πρακτική πολλών ετών και την αποδέχονται τα μεγάλα κόμματα. Συνεπώς, ο εισαγγελικός ή φορολογικός έλεγχος να επεκταθεί σε όλα τα κόμματα. Αν ακολουθήσουμε την οσμή της παροχής χρήματος στα ταμεία των κομμάτων («μαύρου» συνήθως), θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε, σε αντίστροφη πορεία, την οσμή της αντιπαροχής των κομμάτων προς τους χρηματοδότες.

3) ότι τα κόμματα (τα μεγάλα) παρανόμησαν αποδεχόμενα προεκλογικές ενισχύσεις που υπερέβαιναν το νόμιμο όριο. Ας γίνει, λοιπόν, έλεγχος στα οικονομικά τους. Ας τους καταλογισθούν, λοιπόν, οι παραβάσεις και ας τις πληρώσουν (όχι βεβαίως με κρατικές ενισχύσεις). Και αν δεν καταφέρουν να εξοφλήσουν τα χρέη τους ακόμη και με τις κατασχέσεις των περιουσιακών στοιχείων, ας πτωχεύσουν. Ούτε μας νοιάζει. Να μη ξεχνάμε ότι άλλο πράγμα είναι το κόμμα και άλλο η κάθε φορά κυβέρνηση. Μη τα μπερδεύουμε.

4) ότι τα κόμματα τηρούν μαύρα βιβλία (Τσουκάτος: «…που πάντοτε υπερέβαιναν κατά πολύ τα εμφανιζόμενα επισήμως»). Συνεπώς, η αρμόδια επιτροπή θα πρέπει να πάρει τα μέτρα που ο νόμος προβλέπει. Η δομή του Κράτους, που πρέπει να είναι συνεχής και αναλλοίωτη, δεν έχει να κάνει με τους κομματικούς σχηματισμούς, αλλά να ενεργήσει όπως για τον κάθε έμπορο που συλλαμβάνεται να διατηρεί διπλά βιβλία.

Συνεχίζει ο κ. Τσουκάτος στην αγωγή του με τα εξής εκπληκτικά:

«Τα ανωτέρω γεγονότα κατέθεσα ήδη απ’ τον Ιούνιο του έτους 2008 ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών κ. Π. Αθανασίου, που διενεργούσε προκαταρκτική έρευνα για την υπόθεση Siemens, αλλά και τον Ιούλιο του έτους 2009, απολογούμενος ενώπιον του Ειδικού Ανακριτή κ. Ζαγοριανού κι ανέλαβα πλήρως τις συνέπειες της πράξεώς μου, για την οποία όχι μόνον επειδή σήμερα κατηγορούμαι, αλλά και για λόγους υπέρτερους, μετά τη πρόσφατη αποκάλυψη της αληθινής δραστηριότητας της άνω εταιρείας, ουδόλως νοιώθω ήρεμη τη συνείδησή μου».

Τι λέει, ο άνθρωπος! Δεν έχει ήρεμη συνείδηση, γιατί μόλις τώρα ανακάλυψε ότι η «χορηγία» ή «χορηγίες» της ΣΗΜΕΝΣ δεν είχαν χαρακτήρα δωρεάς, αλλά χαρακτήρα ανταποδοτικό. Τι πίστευε, δηλαδή ο κ. Τσουκάτος. Ότι τα "χαζά" μέλη του  Διοικητικού Συμβουλίου μιας από τις μεγαλύτερες εταιρίες του είδους της στον κόσμο έκαναν αγαθοεργίες; Καλά, κ. Τσουκάτε. Πού ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια, όταν η εταιρία αυτή έπαιρνε όλα τα έργα που γινόντουσαν στην Ελλάδα σε πολλαπλάσιες τιμές από τους ανταγωνιστές της; Λείπατε; Μα ο κόσμος σας ψήφιζε για να είστε εδώ και όχι αλλού. Και σήμερα σας θέλουμε εδώ. Όχι για να μας κυβερνήσετε. Αυτό το έργο το έχουμε δει. Απλά, θέλουμε να λογοδοτήσετε, ακόμη και σαν απλός αναγκαίος συνεργός σε αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα.

Συνεχίζει, όμως, ο κ. Τσουκάτος στην αγωγή του με τα επίσης εκπληκτικά:

«Πιστεύω όμως, πως λέγοντας απ’ την αρχή δημόσια και με ευθύτητα την αλήθεια κι αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μιας πράξεως, που τότε μεν θεωρούσα πολιτικά συνήθη, σήμερα όμως απολύτως καταδικαστέα, συνέβαλα αποφασιστικά στην αποκάλυψη της πραγματικότητας του τρόπου χρηματοδότησης των κομμάτων, που επί δεκαετίες αποτέλεσε πολιτικό ταμπού, το οποίο όσοι ασχολούνταν με την πολιτική γνώριζαν άριστα, αλλά αποσιωπούσαν για ευνόητους λόγους».

Δεν καταλάβαμε καλά κ. Τσουκάτε. Από ποιαν "αρχή" είπατε «δημόσια» και με «ευθύτητα» την «αλήθεια»; Τώρα δεν είναι η αρχή. Η αρχή ήταν τότε. Αλλά τότε, στην αρχή, δεν είπατε καμία αλήθεια με καμία ευθύτητα. Τώρα είναι το τέλος και με «ευθύτητα» είπατε «όση αλήθεια» θέλατε εσείς. Αν δεν γινόταν γνωστό το θέμα του 1.000.000,00 μάρκων, πότε θα λέγατε με ευθύτητα την αλήθεια; Όλα τα παραπάνω τα αναφέρετε προς χρήση στο Δικαστήριο. Αλλά, φαίνεται ότι ξεχνάτε ένα γεγονός: οι Δικαστές είναι εξαιρετικά μορφωμένοι, οξυδερκέστατοι και κατ’ αμάχητο τεκμήριο έξυπνοι. Πιο έξυπνοι από εσάς. Δεν θα τους πείσετε ότι από την "αρχή" είπατε την "αλήθεια". Στο τέλος την είπατε κ. Τσουκάτε, στο τέλος και από ανάγκη. Και, προφανώς, θέλετε να ενημερώσετε και τους λοιπούς, που δεν είπαν τίποτε από την αρχή, αλλά ούτε και τώρα, ότι άνετα μπορείτε να τους εκθέσετε («…όσοι ασχολούνται με την πολιτική γνώριζαν άριστα, αλλά αποσιωπούσαν για ευνόητους λόγους»). Ονόματα, κύριε Τσουκάτε. Ποσά, κύριε Τσουκάτε. Χορηγούς, κε Τσουκάτε. Τουλάχιστον να μείνετε στη μνήμη των αηδιασμένων πολιτών όχι σαν ο φιλαλήθης και ευθύς Τσουκάτος, αλλά ως ο μετανοήσας κ. Τσουκάτος. Και αν από τον οικογενειακό σας προϋπολογισμό περισσεύουν τίποτε λεφτά, κάντε μία χορηγία και σεις όχι σε κόμμα, αλλά σ’ εκείνο τον αραχνιασμένο λογαριασμό της «εθνικής ανάτασης».

ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ

Χρωστάει ή δεν χρωστάει ο άνθρωπος, είναι δικό του πρόβλημα. Το δικό μας πρόβλημα είναι το τι έχουν κάνει οι αρμόδιοι, στην περίπτωση που πραγματικά χρωστάει. Παρέλασαν από την τηλεόραση διάφοροι «τύποι», που βαρύγδουπα λόγω «γνώσεων» (ο ένας, μάλιστα, εξαιρετικά βαρύγδουπος) ισχυριζόντουσαν εμετικά ότι ο κ. Βοσκόπουλος έχει προσφύγει στην φορολογική δικαιοσύνη και μάλιστα στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ότι έχει δικαίωμα να προσφύγει και στα … Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και συνεπώς πρέπει να αναμένουμε την εξέλιξη της υπόθεσης πριν το Δημόσιο πάρει τα κατάλληλα μέτρα για την είσπραξη του ποσού που πιθανότατα οφείλει ο κ. Βοσκόπουλος. Ένας, λοιπόν, από τους βαρύγδουπους τύπους, ο πλέον βαρύγδουπος, που έχει και τίτλο (κάτι σαν πρόεδρος ή γραμματέας ή κάτι τέτοιο μιας ένωσης φοροτεχνικών ή κάτι τέτοιο), επέμενε, ως βαθύς γνώστης, ότι υπάρχουν τα επόμενα στάδια εκδίκασης στο ΣτΕ και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και συνεπώς η υπόθεση δεν έχει τελειώσει και έτσι το Δημόσιο καλώς δεν παίρνει τα απαραίτητα μέτρα για την είσπραξη.

Οι τύποι, λοιπόν, αυτοί, όχι απλώς γνωρίζουν αλλά γνωρίζουν άριστα ότι η αναιρετική διαδικασία στο ΣτΕ δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα στην εκτέλεση των αποφάσεων του Διοικητικού Εφετείου. Απαγορεύεται, μάλιστα, με ειδική διάταξη του σχετικού νόμου, η εκδίκαση αιτήσεων αναστολής των αποφάσεων των Διοικητικών Εφετείων που αφορούν φορολογικές υποθέσεις. Δηλαδή το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν δικάζει σε καμία περίπτωση αιτήσεις αναστολής για φορολογικές υποθέσεις και συνεπώς οι αποφάσεις των Διοικητικών Εφετείων (τελεσίδικες) είναι και εκτελεστές. Και αφού περιφέρουν την "παντογνωσία" τους στα κανάλια, καλόν είναι να δέχονται και την κριτική.

Έτσι, αντί αυτοί οι βαρύγδουποι τύποι να παραπλανούν τους θεατές των διάφορων εκπομπών, θα έπρεπε να πουν τα πράγματα με το όνομά τους και να επιρρίψουν τις ευθύνες στους υπάλληλους εκείνους που δεν έκαναν την δουλειά τους, μετά την έκδοση τελεσίδικων αποφάσεων (του Διοικητικού Εφετείου). Και η δουλειά των υπαλλήλων ήταν εξαιρετικά απλή: κατασχέσεις – πλειστηριασμοί και υποβολή αίτησης (-εων) στον αρμόδιο Εισαγγελέα για την άσκηση ποινικών διώξεων (πλημμεληματικής ή/και κακουργηματικής μορφής – ανάλογα με τον λόγο ύπαρξης των οφειλών).

Όλα τα άλλα που αναφέρουν οι βαρύγδουποι τύποι είναι αβανταδόρικα υπέρ του κ. Βοσκόπουλου, τον οποίο κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει για τα χρέη του στην εφορία. Δικαίωμά του, και μάλιστα αναφαίρετο, είναι να διαθέτει όπως αυτός θέλει τη ζωή του. Αλλά και δικαίωμα της Πολιτείας είναι να ενεργεί όπως και όταν ο νόμος ορίζει και όχι κάποτε και εάν.

ΜΙΚΡΟΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ Ή ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ;

Χωρίς καμία δεξιόστροφη αντιπολιτευτική διάθεση (τα κόμματα εξουσίας δεν με είχαν ποτέ ψηφοφόρο), θέλω απλά να ρωτήσω: «Ποιοι πήραν την εξουσία στις τελευταίες εκλογές και κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους; Μικροί ανεγκέφαλοι ή μεγάλοι συνένοχοι, που θα συνεχίσουν να μας καταστρέφουν;»


Το ερώτημα είναι ρητορικό, αφού οποιοδήποτε από τα δύο και αν είναι η επερχόμενη καταστροφή είναι βέβαιη με μαθηματική ακρίβεια.


Το θέμα για το περίφημο «πόθεν έσχες» στις τραπεζικές καταθέσεις. Προσέξτε μεγαλοσύνη, έτσι όπως εξελίχθηκε το ζήτημα:
«Όλα τα κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία αλλά και κάθε είδους δαπάνες θα κληθούν να δηλώσουν στην Εφορία οι φορολογούμενοι μέσω μιας νέας, ευρείας, φορολογικής δήλωσης. Τραπεζικές καταθέσεις, ομόλογα, αμοιβαία κεφάλαια, μετοχές, μερίσματα ακόμα και συναλλαγές με πιστωτικές κάρτες αλλά και ακίνητα, πισίνες και αυτοκίνητα εξετάζεται να γράφονται από τους φορολογούμενους στο νέο έντυπο φορολογικής δήλωσης. Η αναμόρφωση του εντύπου της φορολογικής δήλωσης αποτελεί ήδη αντικείμενο επεξεργασίας στην Καραγιώργη Σερβίας υπό την εποπτεία του αρμόδιου υφυπουργού Φ. Σαχινίδη.» (εφημερίδες 12.11.2009).


Έτσι, λοιπόν, οι ανεγκέφαλοι ή συνένοχοι μάγοι της οικονομίας και της κυβέρνησης γενικότερα, ενημέρωσαν όλο τον κόσμο για τις προθέσεις ή τις σκέψεις τους. Βεβαίως και ουσιαστικά, η ενημέρωση δεν αφορούσε «όλο τον κόσμο», αφού η στόχευσή της αφορούσε μόνο όσους διέθεταν μεγάλες καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς, ενόψει του ότι οι μικροκαταθέτες ουδόλως στεναχωρούνται εάν οι μικροκαταθέσεις τους μπουν στο μικροσκόπιο της εφορίας.


Τι ακολούθησε;
«Η αβεβαιότητα την οποία προκάλεσαν οι δηλώσεις στελεχών του κυβερνώντος κόμματος ότι οι μεγάλες καταθέσεις θα τεθούν στο στόχαστρο της Εφορίας οδηγεί σε διαρροή κεφαλαίων από την Ελλάδα προς το εξωτερικό. Το φαινόμενο εμφανίστηκε λίγο μετά τις εκλογές, όταν υπήρξε έντονη φημολογία ότι θα φορολογηθούν οι καταθέσεις. Σύμφωνα με στελέχη του private banking μεγάλων ελληνικών τραπεζών, τον τελευταίο καιρό έχει ενταθεί το φαινόμενο οι καταθέτες να αποσύρουν τα χρήματά τους από τραπεζικούς λογαριασμούς. Μέρος των κεφαλαίων αυτών οδηγούνται στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα σε προορισμούς όπως η Κύπρος, η Ελβετία και η Βρετανία. Ένα μικρότερο μέρος τοποθετείται ακόμη και σε τραπεζικές θυρίδες και παραμένει «παρκαρισμένο» ώσπου να ξεκαθαρίσει το τοπίο με το φορολογικό νομοσχέδιο που αναμένεται να καταθέσει η κυβέρνηση τον προσεχή Φεβρουάριο. Τραπεζικά στελέχη αναφέρουν ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει αυξηθεί η ζήτηση για θυρίδες, σε σημείο που σε πολλά τραπεζικά καταστήματα δεν υπάρχει διαθέσιμη θυρίδα. Πρέπει να σημειωθεί ότι πέρυσι τέτοια εποχή, όταν μεγάλες διεθνείς τράπεζες, όπως η Citibank, η Royal Βank of Scοtland και η UΒS, κλυδωνίζονταν εξαιτίας της χρηματοπιστωτικής κρίσης, πολλοί μεγαλοκαταθέτες και πελάτες του private banking, έλληνες αλλά και ξένοι, μετέφεραν τα χρήματά τους σε ελληνικές τράπεζες, οι οποίες παρείχαν ασφάλεια, καθώς δεν είχαν εκτεθεί σε «τοξικά» επενδυτικά προϊόντα. Επιπλέον, προσέφεραν υψηλότερες αποδόσεις. Σήμερα η τάση αυτή έχει αντιστραφεί.»


ή αλλού
«Κεφάλαια άνω των 4 δισ. ευρώ έχουν φύγει από τις ελληνικές τράπεζες προς...το εξωτερικό -σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία”- μετά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για επέκταση του “πόθεν έσχες” και στις καταθέσεις. Η φυγή αυτή προκάλεσε πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο με τη σειρά του δημιούργησε ανταγωνισμό μεταξύ των τραπεζών για άντληση κεφαλαίων. Αποτέλεσμα; Η αύξηση του επιτοκίου στις προθεσμιακές καταθέσεις, που σε ορισμένες ιδιωτικές τράπεζες προσέγγισε το 3%.» (εφημερίδες 20.12.2009).


Με τον τρόπο αυτόν καθοδηγήθηκαν αυτοί που διαθέτουν μεγάλες, τεράστιες καταθέσεις να τις εξαφανίσουν, αφού σε όλους είναι γνωστό ότι κανένας φορολογικός νόμος δεν έχει δυνατότητα να τους υποχρεώσει να αναφέρουν τι καταθέσεις είχαν πριν την έναρξη ισχύος του, αλλά μόνο τις καταθέσεις που βρίσκονται στους λογαριασμούς τους κατά τον χρόνο δημοσίευσής του.


Οι άνθρωποι που ανέλαβαν τις τύχες αυτής της χώρας στα χέρια τους, πρώτα έπρεπε να συντάξουν τον νόμο, μετά να τον ψηφίσουν με άμεση (αυθημερόν) δημοσίευσή του στην εφημερίδα της κυβέρνησης και μετά να το ανακοινώσουν στον λαό. Τι φοβήθηκαν; Μήπως η μεγάλη μάζα του λαού (μικροκαταθέτες) στεναχωρηθεί από τον αιφνιδιασμό; Όχι, βεβαίως. Απλά, ενημέρωση προς κάθε ενδιαφερόμενο έγινε. Και ο ενδιαφερόμενος μόνο ο μικροκαταθέτης δεν είναι.


Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Μετά τη φυγή δισεκατομμυρίων ευρώ, έγινε το θαύμα: «Οι τραπεζικές καταθέσεις δεν θα περιλαμβάνονται στο «πόθεν έσχες», ανέφερε σήμερα ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, αρμόδιος για φορολογικά θέματα, Δημήτρης Γεωργακόπουλος.» (εφημερίδες 07.01.2010).


Αλήθεια και γιατί να περιλαμβάνονται πλέον; Για να ελέγξουμε την κυρία Μαρία που έχει καταθέσεις 5.000 € ή τον κύριο Αλέκο, που οι καταθέσεις του φθάνουν στο δυσθεώρητο ύψος των 20.000 €; Σε δουλειά να βρισκόμαστε;


Τώρα, για το εάν η κυβέρνηση αποτελείται από μικρούς ανεγκέφαλους ή από μεγάλους συνένοχους, δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά. Φαντάζομαι πως ούτε εσείς.